เรื่องของผมมันเกิดขึ้นจากผมส่งหนังสือไปร้องเรียนกับกระทรวงแรงงานเรื่องความไม่เป็นธรรมในการคิดคำนวณเงินเดือนที่ตกหล่นทุกเดือน และต้องไปทวงถามเท่านั้นถึงจะได้ส่วนที่หายไป ถ้าไม่ตามก็ไม่ได้ และปัญหาการถูกระงับเงินเดือนโดยไม่แจ้งให้ทราบก่อนล่วงหน้า ในระยะเวลาติดๆกัน ทำให้ผมมีปัญญาเรื่องเงินหนักพอสมควรเลย เรื่องทุกอย่างผ่านกระบวนการของกระทรวง จนวันที่ 9 กรกฎาคมที่ผ่านมา ผมถูกเรียกพบ หัวหน้าแจ้งว่าวันนี้ถูกเจ้าหน้าที่จากกระทรวงแรงงานสอบสวน และแจ้งว่าการกระทำของผมที่ไปร้องเรียนนั้นเป็นผลทำให้ผมไม่สามารถทำงานต่อในบริษัทนี้ได้อีกต่อไป เพราะถือว่าผมไปทำลายชื่อเสียงบริษัทที่ร้ายแรงมาก ไม่สามารถลดโทษหรือช่วยอะไรได้เลย เป้นคำสั่งจากผู้ใหญ่ให้ออกสถานเดียว พร้อมวางใบลาออกให้ผมบอกให้เขียนลาออกซะ หากไม่เช่นนั้นใบนี้จะเปลี่ยนเป็นใบเชิญออกด้วยสาเหตุมีความประพฤติไม่เหมาะสมและทำผิดกฏระเบียบของบริษัท ซึ่งเรื่องผิดกฏระเบียบผมเองก็มอยู่บ้างแต่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น สถานการณ์ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออกเลย สติก็ไม่ครบถ้วนพอให้ได้ไตร่ตรองให้ดี เพราะอยู่ๆก็โดนให้ออก แถมหัวหน้าก็กรอกหูอยู่ตลอดเพื่อกดดัน และกลัวประวัติการทำงานจะเสียด้วย ผมก็เลยยอมเซ็นใบลาออก ด้วยเหตุผลว่าได้งานใหม่ การออกในลักษณะนี้ผมจะไม่ได้เงินชดเชย เพราะเขียนใบลาออกเองถูกต้องไหมครับ เสียดายเงินที่เราสมควรจะได้อยู่นะครับ และมันเจ็บใจมากกว่าที่เราแทบไม่มีทางไหนต่อสู้เค้าได้เลย ทั้งๆที่สาเหตุของการร้องเรียนก็เกิดจากบริษัทเองแท้ๆ ผมอยากปรึกษาว่ามันพอจะมีหนทางบ้างไหมที่เราจะได้ทวงความยุติธรรมเรื่องนี้ บริษัทควรที่จะมีบทเรียนกับสิ่งเหล่านี้บ้าง ไม่อย่างนั้นเรื่องมันก้จะเกิดแบบเดิมซ้ำๆวนไปเรื่อยๆ ผมไม่แน่ใจกระบวนการทำงานของกระทรวงนะครับ ว่าปกติข้อมูลของผู้ร้องเรียนปกติเก็บไว้เป็นความรับหรือไม่ แต่เรื่องนี้บริษัทรู้ว่าผมเป็นคนร้องเรียนเต็มๆ
จาก
ฑีรธรรญม์ ศิริโภชน์